Sumber Asal: Fernz The Great

Mahkamah Keadilan Antarabangsa mengenai Malaysia di Wilayah Borneo.

Badan penasihat ICJ untuk Majlis Keselamatan PBB mengenai penentuan nasib Wilayah Borneo Utara, Sarawak.

Wilayah Borneo bukan dalam Persekutuan yang ditakrifkan dalam Perkara 160(2).

Penandatangan Perjanjian Persekutuan Tanah Melayu 1948 hanya terhad kepada kesultanan dan negeri di Tanah Melayu.

Sebagai tindak balas kepada saman oleh kerajaan Kelantan, kerajaan Malaya memberitahu Mahkamah Agung pada 11 Sept 1963 bahawa Persekutuan Tanah Melayu akan diteruskan selepas 16 Sept 1963.

Forum yang betul dan wajar untuk memutuskan sama ada Wilayah Borneo, Borneo Utara dan Sarawak, telah “dijajah secara dalaman” ialah Majlis Keselamatan PBB melalui Mahkamah Keadilan Antarabangsa (ICJ) di Hague, Belanda.

Merujuk kes Sudan Selatan.

Sudan Selatan telah diperintah oleh kerajaan “proksi” sehingga perkara-perkara tertentu selesai.

Majlis Keselamatan PBB mengisytiharkan bahawa Sudan Selatan telah “dijajah secara dalaman”. Ia mempunyai hak di bawah undang-undang antarabangsa untuk menentukan ‘nasib sendiri’. Wilayah ini merdeka pada 9 Julai 2011 selepas Referendum pada Januari tahun yang sama.

Penjajahan telah diharamkan oleh undang-undang antarabangsa, selepas Perang Dunia II, sebagai satu bentuk “perusahaan jenayah”.

Kolonialisme telah ditakrifkan oleh undang-undang antarabangsa sebagai fenomena di mana sesebuah negara diperintah oleh negara lain untuk kepentingan negara tersebut.

Rujuk kenyataan Ongkili mengenai perbincangan perkongsian hasil, dan isu berkaitan, tertangguh kerana Petronas.

https://www.thevibes.com/articles/news/47299/talks-on-sabah-sarawak-revenue-rights-put-on-hold-ongkili

Proklamasi Malaysia, dalam perkataannya sendiri, merujuk kepada Sabah dan Sarawak sebagai tanah jajahan pada 16 Sept 1963.

https://en.wikipedia.org/wiki/Proclamation_of_Malaysia

Di bawah undang-undang antarabangsa, Borneo Utara dan Sarawak tidak mempunyai “kapasiti undang-undang” untuk menandatangani Perjanjian Malaysia 1963 (MA’63) pada 9 Julai 1963 kerana mereka masih tanah jajahan British.

British telah memindahkan Pentadbiran Wilayah Borneo, Borneo Utara dan Sarawak, kepada kerajaan Malaya pada 16 Sept 1963.

Tentera British berarak keluar

Askar Rejimen Askar Melayu Diraja (RMR) berarak masuk.

Renjer Sarawak dan Pengawal Sempadan Sabah telah dibubarkan.

Tunku memutuskan Akta Pemisahan S’pore 1965 selepas MCA menguasainya.

MCA dan Umno mahu menyingkirkan PAP.

MCA memanfaatkan retorik dan polemik antara LKY dan penjual ubat tepi jalan Syed Jaffar Albar tentang itu dan ini.

Jika LKY tidak mengendahkan Syed, Tunku tidak akan mempunyai alasan untuk menendang keluar S’pore.

Putrajaya mengelak retorik dan polemik dengan rakyat mengenai hak Borneo. Sebaliknya, mereka menggunakan proksi mereka — The dog ran away — untuk taroh penyokong hak Borneo kaw kaw.

https://www.thestar.com.my/news/nation/2021/11/17/no-plans-to-declassify-special-report-on-ma63-says-ongkili

Mengapa proksi tidak meminta Putrajaya menyelesaikan isu PTI? Sebaliknya, mereka mahu membawa isu itu ke peringkat antarabangsa.

Begitu juga dengan penjajahan dalaman Borneo Utara dan Sarawak boleh dibawa ke peringkat antarabangsa.

Majlis Keselamatan PBB boleh merujuk kepada ICJ berdasarkan Petisyen Rakyat.

https://www.nst.com.my/news/nation/2021/11/745658/show-proof-putrajaya-colonising-sabah-says-ongkili

“Wahai orang-orang yang beriman; penuhilah akad-akad kamu” (al-Ma’idah, 5:1).

Ini adalah perintah yang meliputi semua kontrak.

Sebuah hadis dalam Sahih al-Bukhari memberitahu kita,
الْمُسْلِمُونَ عِنْدَ شُرُوطِهِمْ
“Umat Islam terikat dengan semua syarat yang telah mereka persetujui.”

Hadis lain dalam al-Tirmidzi memberitahu kita,

“Tepatilah janji yang kamu berikrar dengan nama Allah dan janganlah kamu memungkiri sumpah sesudah kamu bersumpah, kerana sesungguhnya kamu telah menjadikan Allah sebagai penjamin kamu; Allah mengetahui segala yang kamu kerjakan.” (An-Nahl, 16:91).